Düştüm mapus damlarına, öğüt veren bol olur.
Toplasam o öğütleri burdan köye yol olur.
Ana, baba, bacı, kardaş dar günümde el olur.
Namus belasına kardaş, döktüğümüz kan bizim.
Hep bir hallı Turhal’ lıyız, biz bize benzeriz.
Yüz bin kere tövbe eder, gene şarap içeriz.
At bizim, avrat bizim, silah bizim, şan bizim.
Namus belasına kardaş, yatarız zindan bizim.
Kız gelinim, suna boylum, doyamadan biz bize.
Besmeleyle yüzün açıp, oturmadan diz dize.
Almış kaçırmışlar seni, çökertmişler ıssıza.
Namus belasına kardaş, kıydığımız can bizim.
Ağam kurban, paşam kurban, hallarımı eyledim.
Ne bir eksik, ne bir fazla, hepsi tamam söyledim.
Kır kalemi ! Kes cezamı ! Yaşamayı neyledim ?
Namus belasına kardaş, verdiğimiz can bizim …
Solist : Cem Karaca
Eşlik eden grup : Moğollar
Tarih : 1974
1972 doğumluyum ben hep nostaljinin bitmeyen bir enerji ve inanları nedense hep geçmişe götürdüğünü düşünüyorum.bu nedenle nostalji hep yaşamalı ve yaşatırmalı bu siteyi yapmakla şimdiki gençlerin tabii ilgi alanlarına bağlı dinleyip haberdar olmalı bakımdan faydalı olabilir. ankaradan selam saygılar.