Dışarda bahar geldi karıcığım, bahar,
Dışarda, bozkırın üstünde birdenbire
taze toprak kokusu, kuş sesleri vesaire…
Dışarda bahar geldi karıcığım, bahar,
dışarda bozkırın üstünde pırıltılar…
Ve içerde artık böcekleriyle canlanan kerevet
Suyu donmayan testi
ve sabahları çimentonun üstünde güneş
Güneş
o artık her gün öğle vaktine kadar,
bana yakın, benden uzak
sönerek, ışıldayarak
yürür…
Ve gün ikindiye döner, gölgeler düşer duvarlara,
başlar tutuşmaya demir pencerenin camı
dışarda akşam olur,
bulutsuz bir bahar akşamı
İşte içerde baharın en kötü saait budur asıl.
Velhasıl
o pul pul ışıltılı derisi, ateşten gözleriyle
Bilhassa baharda rameder kendine içerdeki adamı
hürriyet denen ifrit…
Bu bittecrübe sabit, karıcığım,
bittecrübe sabit…
Solist : Ünol Büyükgönenç
Söz: Nazım Hikmet
Tarih : 1990